Πιστευεις οτι ξερεις τα παντα για την Αννα Βισση;
1957
Η Άννα γεννιέται στη Λάρνακα της Κύπρου. Κόρη του Νέστορα και της Σοφίας Βίσση, έχει 2 αδελφές, τη Λία και τη Νίκη.
Τραγουδούσε από πολύ μικρή ηλικία - 6 ετών ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στο ωδείο.
Τραγουδούσε από πολύ μικρή ηλικία - 6 ετών ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στο ωδείο.
"Έκλεβα δισέλινα από το μπακάλικό μας και αγόραζα υφάσματα! Ένωνα τα κομμάτια και έφτιαχνα sexy μπλουζάκια"
Παιδικές αταξίες
1970
Μόλις δώδεκα ετών, αναγκάζεται να κρύψει την ηλικία της για να συμμετάσχει μαζί με τη Λία σε διαγωνισμό ταλέντων που διοργανώνει το ΡΙΚ στην Κύπρο. Τραγουδούν τις "Ανθισμένες βυσσινιές" του Γιώργου Κατσαρού (Μαρινέλλα) και το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" του Σταύρου Κουγιουμτζή (Νταλάρας).
Αποτέλεσμα: 1ο βραβείο!
Αποτέλεσμα: 1ο βραβείο!
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
Ανθισμένες βυσσινιές
Στο διαγωνισμό του ΡΙΚ
"Από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι ότι από τα 12 χρόνια μου άρχισα να τραγουδάω δημόσια. Σχολείο πήγα στο παρθεναγωγείο της Λάρνακας και ήμουν πολύ καλή μαθήτρια. Σ’ όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου έπαιρνα μέρος στο τραγούδι ή στο θέατρο. Έπαιζα διάφορα παιχνίδια όπως κουτσό, σχοινάκι κ.ά. Άρχισα κλασικό γυμνάσιο στη Λάρνακα. Παρακολούθησα μέχρι την 4η τάξη και μετά ήρθα στην Αθήνα όπου και τέλειωσα στο 6ο Κυψέλης με γενικό βαθμό 17". Μανίνα, 1977
"Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με ένοιαζε μόνο να τραγουδάω. Θυμάμαι σκηνές από εκδρομές που πηγαίναμε με τους γονείς μας οι 3 αδερφές, η Λία, η Νίκη και εγώ, και στο πίσω κάθισμα θυμάμαι να ξεχωρίζω εγώ –γιατί φώναζα πάντα περισσότερο από τις άλλες– μέχρι να πει η μητέρα μου 'Ησυχία όλοι, θα τραγουδήσει η Άννα τώρα'." Σε μήκος και πλάτος, 1996
Τα πρώτα βήματα
1973
Μετακομίζει οικογενειακώς στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου για να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τη MINOS και φοιτά παράλληλα στο 6ο Γυμνάσιο Κυψέλης.
Το πρώτο τραγούδι της Άννας, στο 45άρι "Ω! τι κόσμος μπαμπά" του Γιάννη Καλατζή, με το ντουέτο τους "Λέγοντας και κλαίγοντας".
Συνεργάζεται με τον κύπριο συνθέτη Γιώργο Κοτσώνη, στο έργο "Αγία Τηλλυρία", σε μελοποιημένη ποίηση του Σπύρου Παπαγεωργίου. Μαζί της, ο Κώστας Καμένος και η ορχήστρα του ΡΙΚ, το οποίο στηρίζει οικονομικά και τεχνικά το όλο εγχείρημα. Περιοδεύουν σε θέατρα σε όλη την Κύπρο, με τελευταίο σταθμό, το αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, τον Αύγουστο του 1973. Το έργο, με τη φωνή της Άννας, παραμένει ακυκλοφόρητο.
Συμμετέχει στο soundtrack του ντοκιμαντέρ του Γιώργου Φιλή "Γρηγόρης Αυξεντίου, ένας ήρωας με το μνημοσκόπιο". Το τραγούδι είναι μέχρι σήμερα ακυκλοφόρητο, ενώ το ντοκιμαντέρ συμμετείχε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου απέσπασε δύο βραβεία: αρτιότερης παραγωγής και καλύτερης μουσικής (Βασίλης Τενίδης).
Στα "Δειλινά" μαζί με το Γιώργο Νταλάρα, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Πάνο Λαμπρόπουλο και τη Μαρία Ρωμανού.
Τελευταία τηλεοπτική εμφάνιση στην Κύπρο, στην εκπομπή της Φρύνης Φεραίου (ΡΙΚ), "Απόψε μαζί μας". Η Άννα τραγουδάει συνοδεία της Λίας στο πιάνο και μιλά για την Ελλάδα και τα νέα της σχέδια.
"Ήρθα στην Ελλάδα το ’72 και μου ’καναν ακρόαση. Ήμουν μόλις 13 χρονών. Μ’ άκουσαν στη Λύρα και στη ΜΙΝΟΣ. Εγώ όμως πάντα ήθελα τη ΜΙΝΟΣ που είχε τις φίρμες. Μικρό παιδάκι βλέπεις, όλα αυτά με θάμπωναν. Προτίμησα λοιπόν το Μάτσα κι αυτός βεβαίως προτίμησε εμένα. Κι έτσι το ’73 ήρθα στην Ελλάδα, υπέγραψα στη ΜΙΝΟΣ και εγκαταστάθηκα. Θυμάμαι μόλις μπήκα στη ΜΙΝΟΣ, ο πρώτος άνθρωπος που είδα και μου σύστησαν ήταν ο Γιώργος ο Νταλάρας. Τυχερό. Σ’ όλα αυτά, πάντα, δίπλα η μητέρα μου. Αυτή μιλούσε για μένα και σ’ αυτή χρωστάω τα πάντα." Διπλό Τηλέραμα, 1983
"Τότε: Ξεκίνησε κυριλέ από μπουάτ με Νταλάρα και Ρίτσο και ήταν μια καλή τραγουδίστρια. Οι έρωτές της έμειναν στην ιστορία.
Τώρα: Έγινε "Δαίμονας". Κουκλάρα και φωνάρα, τραγουδάει Καρβέλα και οι έρωτές της περνάνε στην ιστορία.", Νίκος Μουρατίδης, Nitro, 2004
Τώρα: Έγινε "Δαίμονας". Κουκλάρα και φωνάρα, τραγουδάει Καρβέλα και οι έρωτές της περνάνε στην ιστορία.", Νίκος Μουρατίδης, Nitro, 2004
1974
Συμμετέχει στο δίσκο "Μικρές πολιτείες" του Γιώργου Νταλάρα και του Σταύρου Κουγιουμτζή με 2 τραγούδια: το "Δίψασα στην πόρτα σου" (Μ. Ελευθερίου) και το "Σ’ αγαπώ" (Μ. Κορφιάτη / Α. Δασκαλόπουλου).
